Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Taraxacum officinale & Streblotrichum convolutum

fotò
fotò
Pisso-chin

Taraxacum officinale

Asteraceae Compositae

Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.

Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.

Descripcioun :
Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.

Usanço :
Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.

Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales

Coulour de la flour : Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms Autouno

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre

Liò : Champ - Prado umido - Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780 (= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )

fotò
fotò
Barbulo-recourbado

Streblotrichum convolutum

Pottiaceae

Nom en français : barbule des champs.

Descripcioun :
Aquelo mousso trachis sus lou sòu e sus lis endré ounte i'a un pau de terro. I'agrado li liò dubert e lou lume. Emai siegue diouïco fai facilamen d'espouroufite à la primo o l'estiéu. Se recounèis à si fueio que caupon uno longo costo, emé de bord recurva à la baso e que devènon espiralado un cop seco. Lou boursèu èi verd-brun alor que la couifo se trovo èstre longo e jauno. Dedins li dènt dóu peristome soun peréu longo e espiralado.

Usanço :
Es proche d'àutri meno dóu meme gènre, coume Barbula unguiculata un pau pu forto emé la fueio acabado pèr uno longo pouncho, li fueio recourbado sus li bord e la sedo roujo. Apoundèn que Streblotrichum convolutum douno de fueio "periquessialo" que fan uno meno de tube à la baso (fotò). Se pòu engana tambèn emé d'àutri Potiaceae.

Port : Acroucarpo
Taio : 0,2 à 1 cm
Fueio : 0,8 à 1,8 mm
Tipe bioulougico :
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Streblotrichum
Famiho : Pottiaceae


Ordre : Pottiales

Coulour de la flour :
Petalo : 1 à 1,2 cm
Ø (o loungour) flour : Espiralado, fino
Flourido : Printèms Ivèr

Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1800 m
Aparado : Noun
Mars à jun

Liò : Sòu - Bord de camin - Muraio emé terro - Champ
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Oulartico e Mieterrano
Ref. sc. : Streblotrichum convolutum (Hedw.) P.Beauv., 1805 (= Barbula convoluta Hedw., 1801 )

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
C
R
R
C
C
R
CC
C

Taraxacum officinale & Streblotrichum convolutum

CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CC
CC

Coumpara Pisso-chin emé uno autro planto

fotò

Coumpara Barbulo-recourbado emé uno autro planto

fotò